Drugi pogled na hrtove - 6.dio

Boris Špoljarić, u svome djelu DOKAZI O PODRIJETLU ISTARSKOG KRATKODLAKOG I OŠTRODLAKOG TE POSAVSKOG GONIČA IZ HRVATSKE»… u poglavlju o tipu goniča navodi:

«Sve se pasmine pasa po tipovima mogu podijeliti na lupoide, molosoide, brakoide i graoide. Goniči pripadaju grupi brakoida.
Tip brakoida definiran je pravokutnom formom tijela, glava je prizmatičnog oblika sa širokom gubicom s time da najčešće gornje usnice prelaze profil vilice. Linije glave su divergentne (osim kod poentera kod kojega su linije specifične - konvergentne). Stop nije prenaglašen (osim kod nekih pasmina kao poenter) uši su viseće forme srednje visoko usađene (u liniji koja spaja vrh njuške unutrašnji očni kut), ili nešto niže usađene (ima i pasmina koje imaju jako nisko usađeno uho kao baset hound). Po dužini uho je srednje dužine, ali ima i brakoida sa izrazito dugim ušima.
Većina goniča ima dolikocefalni tip glave, ali ima i pasmina kod kojih se javlja mesocefalni tip glave.

Kod istarskih goniča radi se o psima brakoidnog tipa sa dolikocefalnom glavom. Između njih treba uočavati izvjesne razlike.

Da bi te razlike mogli razjasniti moramo goniče sistematizirati. Po sistematici koju je izvršio F. Jungklaus 1938.g. sve pasmine goniča se mogu podijeliti na:
1. Istočne pasmine goniča
2. Sredozemne pasmine goniča
3. Zapadne pasmine goniča
4. Prelazne pasmine goniča

Istočne i prijelazne pasmine goniča su se međusobno dosta iskrižale tako da danas govorimo o jednoj grupi srednjeistočnih goniča, zatim o zapadnoj grupi goniča i sredozemnoj grupi goniča.

Zapadna grupa goniča razvila se u Zapadnoj Evropi od psa Sv. Huberta pa kod nje govorimo o hubertoidnom tipu gonica. Kod ove grupe razlikujemo i lakši tip goniča s vrlo dugačkim ušima (goniči iz Italije, Švicarske, dijela Francuske) za koje bi se moglo reći da su nastali kao rezultat utjecaja širenja goniča s Balkana.

Srednjeistočna grupa u koju spadaju goniči sjeverne, istočne i jugoistočne Evrope. Kod ove grupe lučimo teži tip koji je nastao pod utjecajem goniča s istoka i daleko lakši tip goniča koji se javlja kod goniča u Mađarskoj Slovačkoj te kod hrvatskih goniča. Taj utjecaj se vidi u lakšoj građi kao izravnoj posljedici utjecaja sredozemnih (hrtolikih) goniča.

Sredozemna grupa goniča predstavlja prijelazni oblik od hrtova na goniče, a i kod nje možemo razlikovati dva tipa i to kontinentalni (snažniji) i otočki (lakši u koji je spadao i naš danas izumrli istarski hrtoliki gonič).!»

Ako autor ovog pisanja istarskog hrtolikog goniča svrstava u lakši tip, što nameće pitanje treba li tada starog hrta svrstati u kontinentalni tip sredozemne skupine goniča jer po istoj toj podjeli on pripada težem tipu.

Iz svega ovog, porijeklo starog hrta i naših goniča dovodi se u vrlo blisku vezu.